Πως γίνεται βρε σύντροφοι
που είστε στον αγώνα
για μια ζωή καλύτερη
και γι ανθρωπιά ακόμα,
να λοιδωρείτε τόσ' ωμά
αρρώστεια, δυστυχία
του δόλιου συνανθρώπου μας
τη μαύρη συγκυρία;
Κι αν η σκληράδα σας αυτή
βγαίνει μετά μανίας,
αυτό σας είν' το όνειρο
ωραίας κοινωνίας;
Μη τάχατες και είσαστε
επάνω στις επάλξεις
όχι απ' αγάπη γι άνθρωπο
αλλά γι αναταράξεις;
Μη τάχατες και πάσχετε
βαθειά μες το μυαλό σας
κι απωθημένα βγάζετε
για το συνάνθρωπό σας;
Προσέχετε, η Νέμεσις
ποτέ δε συγχωράει
και πάντα το αντιγυρνά
σ' όποιονα τη προγκάει.
Δεν είν' αστείο τώρα δα
να παίζεις με αρρώστειες
να κοροϊδεύεις άνθρωπο
που χτύπησαν οι μπόρες.
Κι αν είναι οι ιδέες σας
με τα μυαλά αρόδου,
αφήστε και να λείπουνε
αγώνες της «προόδου».
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Σωστά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχουν ειπωθεί και σ΄άλλα μπλογκς
Η σοβαρότητα του θέματος δεν μου βγάζει τίποτις έμμετρο.
Υ.Γ. Γιατί έτσι...αρά και που;
Ναι, εκεί το είδα κι ανατρίχιασα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατά τα άλλα, τεμπελιάζω φίλε μου.
Τεμπελιάζω ασύστολα.