Κι εσύ μωρέ κλεφτόπουλο...

Κι εσύ ωρέ κλεφτόπουλο,
παιδί του Αλαβάνου,
μωρέ παιδί χαημένο,
παιδί του Αλαβάνου,
γιατί 'σαι μαντρωμένο.

Με πιάσανε που λήστευα
μια τράπεζα στο Γκύζη,
μωρέ παιδί καημένο,
κι είμαι μπαγλαρωμένο,
για μ' έχουν μαντρωμένο.

Γιατί πήγες και λήστεψες
τράπεζα φυλαγμένη,
μωρέ παιδί χαημένο,
που' ταν αμπαρωμένη
και σε 'χουν μαντρωμένο.

Η τράπεζα ήταν αφύλαχτη
σα ξέφραγο αμπέλι,
μωρέ παιδί καημένο,
πρόκληση για το κλέφτη
και μ' έχουν μαντρωμένο.

Εσύ γιατί δεν τον εσκέφτηκες
το δόλιο το γονιό σου,
μωρέ παιδί χαμένο,
που είναι κι αρρωστούλης
που σ' έχουν μαντρωμένο.

Το φάδερ μου δε σκέφτηκα
που 'ναι χαρτί καμμένο,
μωρέ παιδί καημένο,
ούτε τον Αλαβάνο
το κόμμα του το... πλάνο.

Εμείς είμαστε αντάρτικα
παιδιά της Αναρχίας,
μωρέ παιδί καημένο,
παιδιά της φασαρίας
κι ας μ' έχουν μαντρωμένο.

Ας όψετ' ο παλιο-φορτηγατζής
της τάξης μας προδότης,
μωρέ παιδί καημένο,
ο ταξικός προδότης
που μ' έχουν μαντρωμένο.

Μου πήρανε και το ποδήλατο
με πάνω του τα ψώνια,
μωρέ παιδί καημένο,
μου πήραν και τα ψώνια
και μ' έχουν μαντρωμένο.

Κουράγιο κάνε σύντροφε
σε δέκα χρόνια βγαίνεις,
μωρέ παιδί βλαμένο,
σε δέκα χρόνια βγαίνεις
που 'σαι μαλακιασμένο.

Ιπτάμενοι καφέδες και φαύλοι καφενέδες

Είναι ένας παράξενος
που τονε λένε Ρέλλο,
που όλοι οι καναλάρχηδες
του βγάνουν το καπέλο.

Γιατί το κάνουν τώρ' αυτό;
θα αναρωτηθήτε.
- Γιατί είναι τσόγλανοι κι αυτοί,
μη ψάχνετε να βρήτε.

Πήγε ο τύπος ρε παιδιά
κι έριξε τον καφέ του
και λέρωσε τη κουστουμιά
του Βάγγου Βενιζέλου.

Τώρα γιατί το έκανε
ετούτος ο τρελός;
Μήπως γιατί τον έβαλε
ο Γιώργος ο μικρός;

Αυτό ρωτήσανε πολλοί
κι όλοι τον επροβάλαν,
ως απολύτως σίγουροι
πως κάποιοι τον εβάλαν.

Έτσι που πέρασε, που λες,
η τρέλα στα κανάλια,
δοξάζονται οι παλαβοί
που 'χουν τα ίδια χάλια.

Τάχα μου δεν επικροτούν
τη πράξη τη χυδαία,
αλλά πολύ εβόλεψε
και τη γνωστή παρέα.

Άλλαξε κι η Αυριανή,
δεν τους βολεύει πια
και κάποιον έπρεπε να βρουν
να κάνη τη λαδιά

ο «από μηχανής» τρελός
με τον καφέ στο χέρι
να δώση στ' αδιέξοδο
τη λύση όπως ξέρει.

Όμως η κάθε πράξη σας
τρελούς και αν στρατεύει,
δεν οδηγεί στη λύση αυτή
που ο αρχηγός γυρεύει.

Ό,τι κι αν λέτε για ΜουΜουΕ
για στρατευμένους νόες,
η απάντηση σας δόθηκε
με ψήφους φλογοφόρες.

Πάρτε και σεις απόφαση
τώρα που ήρθ' η ώρα,
πως δεν περνά το χρώμα σας
σ' αυτήν εδώ τη χώρα.

Ο «λαουτζίκος» μίλησε
σας τόπε καθαρά,
δε θέλει πια τα λόγια σας
που βγάζουνε σκουριά.

Πηγαίνετε στα σπίτια σας
«με αίμα αγορασμένα»
να λέτε τις ιδέες σας
πολύ μακριά από μένα.

Εγώ «λεβέντες ήρωες»
των «λαϊκών αγώνων»
δεν τα γουστάρω άλλο πια
λόγια των επιγόνων.

Ο ιδρυτής σας πέθανε,
πάρτε το πια χαμπάρι,
με ζόμπι η ζωή δεν προχωρά
δεν τρώμε πια κριθάρι.

Η πράξη σας το έδειξε,
επιάσατε τον πάτο,
κι αν δεν αλλάξετε μυαλά
σας παίρνει και το πιάτο...

Οι ηγέτες κι οι ουρές τους...

Μας ζάλισαν τον έρωτα
μ' αυτές τις αρχηγίες,
που στα κανάλια βγαίνουνε
και λένε παπαρίες.

Άλλοι προδότες βλέπουνε
κι εκδοτική μαφία
και φωνασκούν παράφωνα
κάνοντας φασαρία.

Τον ιδρυτή θυμήθηκαν
και πάλι ν' αναφέρουν,
μόνο που δε θυμήθηκαν
το Κοσκωτά να φέρουν.

Πως γίνεται και μας γυρνούν
ανάποδα τη ζήση
μα, ρε παιδιά, δε βρίσκεται
κανείς να τους... ξυπνήση;

Μπιτ για μαλάκες μας περνούν;
Δε θέλουνε το νέφτι
που θεν τον άχρηστο αρχηγό
να μας τον πουν Ηγέτη;

Βρε σεις, θε να τους πει κανείς,
δε βλέπετε μπροστά σας
που χάσατε στις εκλογές
όλα τα ποσοστά σας;

Δεν είδατε πως από κει
που ήτανε χαμένη
η Νουδουλίτσα στο ψυχρό
τα σώβρακα σας παίρνει;

Τον πάτο τον αγγίξατε
κι ίσως να σας αρέσει
που ο Κωστάκης θέλετε
να σας ξαναβαρέση.

Πηγαίνετε γυρεύοντας
να μείνετε στο ράφι
και όλες οι προσπάθειες
να σας πηγαίνουν στράφι.

Δικαίωμά σας, μάγκες μου,
να θέλετε το Γιώργο
αφεντικό στη πλάτη σας
με το... μεστό του λόγο.

Όμως μη μας προσβάλετε
και για πρωθυπουργό μας
εμείς δεν τονε θέλουμε,
για μαύρο ριζικό μας.

Αν πάλι βάλετε μυαλό
και βγάλετε Βαγγέλη,
μπορεί -ποιός ξέρει- κάποτε
η κάλπη να σας θέλει...

Ως τότε κάτσ'τε φρόνιμα
και μην παραληρείτε,
γιατί ποτέ κυβέρνηση
δεν πρόκειται να δήτε.

Καλή αρχή, βρε σύντεκνοι!

Σε άλλο ιστολόγιο έγραφα τα δεινά,
μα τώρα που αλλάξαμε
λέω επαδωνά
να μη τους βρίζω τους φτωχούς,
που έκαναν τον κόπο
απο τις μουτσουνάρες τους
να σώσουνε τον τόπο.

Τη Κυριακή που πέρασε,
ρίξαμε τα χαρτιά μας,
αλλάξαμε τα άσπρα μας
βάλαμε τα λευκά μας.

Ψηφίσαμε τους ήρωες,
τους μαύρους «Συβαρίτες»,
που για τ' ονόρε μόνο του
χάφτουν δυο-δυο τις πίττες.

Κοιτάχτε τους πως χόντρυναν
τ' αρμάνια τους θα σκίσουν
άμα ανάσα πάρουνε
σα παν' να μας μιλήσουν.

Την πόρτα να γκρεμίσουμε
πρέπει για να περάσουν
απο τη δύσκολη ζωή
θε να κακογεράσουν.

Κλέψανε τα ομόλογα,
στο ΧΑΑ κάναν απάτες
και μεταξύ τους στήσανε
ο εις στον άλλο πλάτες.

Κάψανε τη πατρίδα μας,
μας στέρησαν τα δέντρα,
κι ακόμα μας υπόσχονται
ότι ΘΑ πάρουν μέτρα.

Δώσανε και τριχίλιαρα
για ν' αποζημιώσουν,
μα τώρα που ψηφίσαμε
βρήτε τι θα μας χώσουν.

Πίσω μας τα γυρεύουνε
λες και δεν το κατέχω
πως από τηνε πάρτη τους
μαύρη τη μοίρα έχω.

Μ' αφού και τους ψηφίσαμε
ας το καλοσκεφτούμε
πως τα δεινά που έχουμε
εμείς τα προκαλούμε.