Ο κύριος Πρόεδρος

Φίλος μου παρατήρησε
ότι καλά δεν κάνω
ν' αποκαλώ ως Πρόεδρο
τον κύριο Αλαβάνο.

«Την Προεδρία έδωσε
μαζί και όση τσίπα,
στον νεαρό πολιτικό
που τονε λένε Τσίπρα».

Είπε το φιλαράκι μου
μ' ένα κρυφό γελάκι,
όμως το μάτι σπίθιζε
σα να τανε γεράκι.

Δεν τονε παρεξήγησα,
γνωστός κι ως «Μεταξάς»
ήτανε πάντα οπαδός
της άκρας δεξιάς.
(Εμ υπάρχουν κι αυτοί, πως να το κάνουμε)

Χωρίς πολλές περιστροφές,
μια και πολλά ξεχνιούνται,
εξήγησα πως είθισται
οι τίτλοι να τηρούνται.

«Οι ισόβιοι τίτλοι ειν' τέσσερεις
σαν άκουσμα καμπάνας:
Του δικηγόρου, του γιατρού,
προέδρου και πουτάνας».

Άλλωστε είναι εύκολο
ώστε να μη ξεχνιέται,
ο τίτλος που επίσημα
για μια ζωή φοριέται.

Αν γύρω σας κοιτάξετε
θα δήτε χωρίς κόπο,
ποιοί είναι για ισόβια
σ' αυτόν εδώ τον τόπο.

Πως γίνατ' έτσι, παιδιά;

* * *
«Το βήμα το επόμενο
θα είναι να σκοτώσουν,
αγώνας πια δεν γίνεται
αθώοι αν δε πληρώσουν»

* * *

Νομίζω ότι έγινα,
χωρίς και να το θέλω
μάντης κακών στο τόπο μας,
σ' ετούτο το μπουρδέλο.

H «Πρόοδος» εχτύπησε
του μιστερ Αλαβάνου
δυο μεροκαματιάρηδες
στη Σαλονίκη επάνου.

Και τόση έχει συνείδηση
ο Πρόεδρος, μα τόση,
που μια κουβέντα ανθρωπιάς
δεν βρήκε να αρθρώσει !

Δυο φύλακες ταλαίπωροι
πληρώσανε τη λέζα,
και πάλι τύχη είχανε
που δεν εμείναν τέζα.

Το μαύρο άσπρο έκανε
ο μιστερ μεσ' τη γυάλα,
που 'μεις τον περιμέναμε
να μας ειπεί για άλλα.

Να μας ειπή για ανθρωπιά
για τους καημένους ξένους,
που τόσο υποφέρουνε
στο τόπο αυτό του μένους.

Να μας ειπή γι ανθρωπισμούς
και για τους φασισμούς,
τη ώρα που «λεβέντες» του
χτυπάνε τους φτωχούς.

Και μη μου πείτε τώρα δα
ότι καιροσκοπώ
και πως οι «ιδεολόγοι» του
έχουν καλό σκοπό.

Και να προσέχουμε καλά
μη πούμε «ταραξίες»
και μας οικτίρει λέγοντας
πως μείναμ' απ' αξίες.

Θα σας ρωτήσω φίλοι μου
και πείτε μου αλήθεια,
γιατί το πράγμα έμεινε
και καίει μες στα στήθεια

Να είναι άσχετος αυτός
με κείνα τα αλητάκια
που χτύπησαν ως θάνατο
τα δύο φτωχαδάκια;

Αλέκο μου μεγάλωσες
μες στο πολύ το χρήμα,
γι αυτό σου είν' αδύνατο
να ξεχωρίσεις κρίμα.

Όπως και νάχει Πρόεδρε
δεν ξέρεις άλλο τι
απ' το να κάνεις τ' όνειρο
μικροπολιτική.

Το κόμμα σου εξέθεσες
με τις ακραίες τάσεις,
αφού το άδικο δε θες
να το καταδικάσεις.

Δεν έχεις πλέον τίποτα
στο κόσμο να προσφέρεις,
άλλο από την κάλυψη
φονιάδων που παρέχεις.

Αφού αρνείσαι το καλό
να πεις και να το πράξεις,
δεν σου αξίζει σ' έδρανο
του βουλευτού να κάτσεις.

Γι αυτό σου λέω Πρόεδρε
γρήγορα παραιτήσου
και γύρισε στο σπίτι σου
ήσυχα και κοιμήσου.

Πάρε τα λεφτουδάκια σου
και τράβα στη Χαβάη,
και άφησε τον Έλληνα
τα ζόρια να τραβάει.

Έτσι κι αλλιώς στη χώρα μας
να δώσεις δε μπορείς,
αφού τη βία διάλεξες
για να συμμεριστείς.

Και τη δημοκρατία μας
στο στόμα σου μη παίρνεις,
γιατί σαν Παπαδόπουλος
κι εσύ θα τη μιαίνεις.