Δέρνετε, δέρνετε όλο κάτι θα μείνει

Τον πρύτανη τον δείρανε
κι αυτός κατέπεσ' άπνους,
ενίκησε το κίνημα,
τους ήρωές σας νάτους.

Το 'πε κι ο πιτσιρίκος μας
μέσα απ' αντιφάσεις,
έτσι γινήκαν Μάηδες
κι άλλες αναταράξεις.

Εξίσωσε γενόμενα
της μέρας στις σχολές,
μ' αγώνες αλλουνού καιρού
και με ανατροπές.

Κρίμα, κι ειν' άδικο θαρρώ
να ισώνεις και τα δύο,
τη βία για το τσαμπουκά
με το Πολυτεχνείο.

Η αντίσταση στον τύραννο
δεν ήταν καλαμπούρι,
που έγινε στις μέρες μας
χούλιγκαν καναβούρι.

Εντύπωση μου έκανε
που μπλόγκερ που' χει πείρα,
να ξεχωρίσει δεν μπορεί
το στάρι από την ήρα.

Δέρνετε, μάγκες, σπάστε τα
κι όλο κάτι θα μείνει,
ο πιτσιρίκος είν' εδώ
δίκιο για να σας δίνει.

Ό,τι κι αν σπάσετε εσείς
άλλοι θα τα πληρώνουν,
οι κοτζαμπάσηδες, μαθές,
άλλους θε να χρεώνουν.

Το βήμα το επόμενο
θα είναι να σκοτώσουν,
αγώνας πια δεν γίνεται
αθώοι αν δε πληρώσουν.



Τα παραπάνω τα 'γραψα
με πόνο δίχως πάθος
κι ο πιτσιρίκος π' εκτιμώ
έκανε μέγα λάθος.


ΥΓ. σε πεζό.
Προχτές κάποιοι «φασίστες» θυμήθηκαν τον πεσόντα στο πεδίο της τιμής και του καθήκοντος Ηλιάκη και του έκαναν μνημόσυνο, κάτι που δεν αναφέρθηκε από κανέναν μπλόγκερ, εκτός από τη Χρυσή Αυγή. Ας υποθέσουμε επίσης ότι ο Ηλιάκης δεν πέθανε και είναι ζωντανός. Ας θεωρήσουμε επίσης ότι την ώρα που τα «ηρωικά» παιδιά της βίας και της... καλπαρπαγής τον βρίσκουνε μπροστά τους να τους αντιστέκεται. Το ερώτημα που γεννάται είναι τι θα του κάνουνε;
Πάντα υπάρχει μια λυδία λίθος που δίνει το μέτρο να εκτιμηθεί κάθε πράξη και ιδέα καθώς και ο φορέας τους.

Καλή πατρίδα σύντροφοι κάποτε άλλοτε σε μια άλλη χώρα, που ελπίζω ότι δεν θα μισείτε όπως μισείτε αυτήν εδώ που σας γέννησε.

Το άδικον ουκ ευλογείται

Πως γίνεται βρε σύντροφοι
που είστε στον αγώνα
για μια ζωή καλύτερη
και γι ανθρωπιά ακόμα,

να λοιδωρείτε τόσ' ωμά
αρρώστεια, δυστυχία
του δόλιου συνανθρώπου μας
τη μαύρη συγκυρία;

Κι αν η σκληράδα σας αυτή
βγαίνει μετά μανίας,
αυτό σας είν' το όνειρο
ωραίας κοινωνίας;

Μη τάχατες και είσαστε
επάνω στις επάλξεις
όχι απ' αγάπη γι άνθρωπο
αλλά γι αναταράξεις;

Μη τάχατες και πάσχετε
βαθειά μες το μυαλό σας
κι απωθημένα βγάζετε
για το συνάνθρωπό σας;

Προσέχετε, η Νέμεσις
ποτέ δε συγχωράει
και πάντα το αντιγυρνά
σ' όποιονα τη προγκάει.

Δεν είν' αστείο τώρα δα
να παίζεις με αρρώστειες
να κοροϊδεύεις άνθρωπο
που χτύπησαν οι μπόρες.

Κι αν είναι οι ιδέες σας
με τα μυαλά αρόδου,
αφήστε και να λείπουνε
αγώνες της «προόδου».